Poszukując pracy, bardzo często posiadamy jakieś wyobrażenie o tym jak ona będzie wyglądała. W dużej mierze nasze wyobrażenia pokrywają się z tym co na nas czeka. Zwłaszcza jeżeli nasze nowe miejsce pracy będzie związane z naszym wykształceniem. Bo jeżeli przez ostatnie lata zdobywaliśmy wykształcenie w kierunku księgowości, jeżeli kształciliśmy się, aby być architektem, to wiemy czego się spodziewać. Wiemy, na czym będzie polegała nasza praca.

Jednak są zawody, wokół których narosło wiele mitów, przeinaczeń, czy wręcz nieprawdziwych historii. Wszelkiego rodzaju służby mundurowe są przykładem takich zawodów. W dużej mierze, zwłaszcza jeżeli chodzi o policję, wiedza czerpana jest z różnej maści filmów sensacyjnych, w których przedstawiony jest wypaczony obraz tej służby.
Właśnie, jest to już pierwsza różnica – jest to służba, a nie praca.

Różnica nie polega tylko i wyłącznie na semantyce. Podstawowa informacja, którą otrzymują młodzi adepci w policji jest taka, że nie obowiązuje ich w pełnym zakresie kodeks pracy. A jest to jedynie tylko drobna różnica.

Oczywiście, nieco większe rozeznanie, w tym temacie mają absolwenci tak zwanych klas mundurowych w szkołach średnich. Są one przygotowywane do tego specyficznego zawodu, ale nawet tam postawienie pytania, jak sobie wyobrażam pracę w policji, wiąże się z wieloma, wynikającymi z filmów stereotypami. Jednak wiele z osób ubiegających się o przyjęcie do Policji nie ma wcześniej z tego rodzaju formacją nic do czynienia.

Jednak, już pierwszy kontakt może odrzeć z wyobrażeń. Bo już na rozpoczęciu drogi, w Wydziale Kadr i Szkolenia, kandydat dowiaduje się, że jego służba to nie będzie od pierwszego dnia walką z najgroźniejszymi przestępcami, ale czeka go długa i mozolna droga.

Wypełnienie ankiety osobowej, bardzo trudne testy psychologiczne, a następnie jeszcze przeprowadzane intensywne testy sprawnościowe, pokazują kandydatom, że nie jest tak jak sobie to wyobrażali.
Już na tym, pierwszym etapie, następuje zderzenie rzeczywistości z wyobrażeniami. Warto powiedzieć, że duży odsetek osób starających się o przyjęcie do tej formacji, odpada już na testach psychologicznych i sprawności fizycznej. Dlaczego tak jest?
To proste. Służba w Policji jest bardzo wymagająca, zarówno pod względem odporności psychicznej, jak i fizycznej. Jest to przebywanie pod nieustanym stresem, w sytuacjach nierzadko przewlekłego napięcia. Już te pierwsze testy psychologiczne, pozwalają psychologom policyjnych określić, czy dana osoba będzie w stanie sprostać służbie w takich warunkach. Oczywiście, nie jest to do końca miarodajne, ale jeżeli już na tym etapie pojawiają się wątpliwości co do kondycji psychicznej i stabilności osobowościowej kandydata, to lepiej nie ryzykować. Wszak w przyszłości od jego zdolności reakcji będzie często zależało zdrowie i życie innych ludzi.

Podobnie ma się rzecz ze sprawnością fizyczną. Jest ona nieodzowna, w sytuacji, gdy kandydat zostanie skierowany do służby w pionach prewencyjnych. Podczas patrolowania, często policjanci zmuszeni są używać środków przymusu bezpośredniego, interweniować w sytuacjach wymagających siły i sprawności fizycznej.
I jest to kolejny punkt, gdzie bardzo często oczekiwania i wyobrażenia o tej służbie rozmijają się z rzeczywistością. Niemal każdy przychodzący kandydat marzy o służbie w pionach kryminalnych lub dochodzeniowo – śledczych, tak bardzo spektakularnie przedstawianych w filmach sensacyjnych. Jednak nim nastąpi ten moment, to kandydata czeka jeszcze wiele pracy i co najważniejsze bardzo dużo nauki.

Najpierw, po przyjęciu, wielomiesięczne kursy podstawowe mające przybliżyć kandydatowi – wówczas już posterunkowemu – zagadnienia związane z podstawowymi arkanami tej służby. Podstawy prawa, procedur, a do tego nauka strzelania, technik interwencji. Wiele miesięcy trudnej nauki zakończonej kolejnymi egzaminami, zarówno teoretycznymi, jak i praktycznymi. Jest to kolejny moment, w którym grono chętnych jest uszczuplane. Cześć nie wytrzymuje cyklów szkoleniowych w jednej z wielu szkól policyjnych, część odpada po egzaminach teoretycznych, a jeszcze inni nie dają rady podczas egzaminów praktycznych ze strzelania, technik interwencji, czy wreszcie symulacji przeprowadzania interwencji.

Po tych wszystkich elementach wstępnej selekcji osoby, które już przejdą pozytywnie przez nią i zapytane, jak sobie wyobrażam pracę w policji, rzadko odpowiedzą tak jak kilka miesięcy wcześniej. Ten czas pozwala zweryfikować swoje marzenia. A dopiero od tego momentu zaczyna się dla nich mozolna droga po kolejnych szczeblach policyjnego rozwoju.

Zmotywowany pracownik to prawdziwy skarb dla każdej firmy. Z przyjemnością przychodzi on codziennie do swojego biura, nawet jeśli w tym celu musi wstać z samego rana, i pozostaje w nim do późnych godzin, byleby tylko ukończyć cały projekt czy oddzwonić na spokojnie do wszystkich klientów. Motywacja w pracy jest kluczowa – to ona daje siłę do zmagania się z różnymi trudnościami i ona zachęca do stawiania sobie coraz wyższych poprzeczek. Mimo wszystko nie każdy pracodawca potrafi skutecznie zachęcić swoich podwładnych do działania. Nawet najlepsi mają z tym problem, choć w teorii sposobów na to jest całkiem sporo. Jak zmotywować pracownika do pracy? Trzeba sprawdzić, co tak naprawdę najmocniej na niego działa.

Motywacje finansowe

Bez wątpienia zwykle to właśnie pieniądze motywują ludzi do ciężkiej pracy. Każdy chce je posiadać i każdy jest w stanie o nie zawalczyć, nawet jeśli przez to musi stracić sporo swojego wolnego czasu i trochę się natrudzić. Motywacją dla pracowników mogą być zatem premie finansowe. Nie muszą to być zastraszająco wysokie sumy – już kilkaset złotych potrafi skutecznie zadziałać i sprawić, że pracownik staje się bardziej lojalny wobec swojego szefa. Oczywiście jeśli premie finansowe mają być skuteczne, nie powinno się ich wypłacać zbyt często.

Pracownicy szybko się do nich przyzwyczają i będą oczekiwać coraz większych wypłat, a na tym firma raczej nie zyska. Nie można też za każdym razem wynagradzać wszystkich zatrudnionych osób. Doceniając jednego pracownika, w pewnym stopniu motywuje się pozostałą cześć zespołu do jeszcze cięższego działania – nikt nie chce być przecież gorszy i każdy marzy o tym, by zostać wyróżnionym przez swojego szefa. Motywacje w postaci pieniędzy są oczywiście najlepsze i najpopularniejsze, ale od czasu do czasu można je zastąpić nagrodami rzeczowymi. Organizacja konkursu będzie świetnym pomysłem. Pracownicy mogą stanąć w walce po wartościowy upominek, przygotowując chociażby nowe pomysły na rozwój firmy. Ten, kto wykaże się największą kreatywnością, zostanie solidnie wynagrodzony.

Różnego rodzaju wyjazdy

Życie człowieka nie powinno się skupiać tylko i wyłącznie na pracy. Nawet najbardziej zmotywowany i pracowity fachowiec szybko straci swój zapał i wszystkie chęci do przychodzenia do biura, jeżeli ilość nakładanych na niego obowiązków za bardzo go przytłoczy. Stanie się zmęczony, zniechęcony i zacznie myśleć o rzuceniu roboty, byleby tylko odzyskać swój spokój i poczucie bezpieczeństwa. Jak zmotywować pracownika do pracy, który stracił swoją pierwotną energię i zaczyna przypominać wrak człowieka? Należy mu zaproponować coś, co zapewni mu wspaniałą rozrywkę – chociażby krótki wyjazd. Większe korporacje i duże firmy regularnie organizują wycieczki dla swoich pracowników.

Nie muszą to być wcale drogie i zagraniczne podróże, bo nawet kilka dni spędzonych nad brzegiem polskiego morza zrelaksuje zmęczony umysł i pozwoli każdemu się odprężyć. Wyjazdy firmowe mają jeszcze jedną zaletę – przy okazji poprawiają one relacje panujące między podwładnymi. Integrują zespół, który nareszcie może się ze sobą poznać w komfortowych i spokojnych warunkach, rozmawiając na tematy niekoniecznie związane z pracą. Dobrym rozwiązaniem będzie też zorganizowanie wycieczek, na które pracownicy będą mogli zabrać swoje rodziny czy bliskich znajomych.

Dodatkowe benefity

Jako że zdrowie powinno być najważniejszą wartością dla każdego człowieka, jeśli pracownik będzie w stanie o nie zadbać, poczuje się bezpieczniej i pewniej. Aktualnie większość firm decyduje się na nawiązywanie stałych współprac z placówkami medycznymi. Zapewniają one pracownikom solidne pakiety, dzięki którym można do woli korzystać z darmowej opieki medycznej – i to tej prywatnej, czyli zdecydowanie najlepszej. Korzyści wynikające z tego rozwiązania są kolosalne.

Pracownicy mają możliwość zadbania o swoje zdrowie w profesjonalnych placówkach, dlatego czują się bezpiecznie i pewnie, a gdy dojdzie już u nich do zachorowania, mogą od razu skorzystać z pomocy, nie musząc czekać w kolejkach do przychodni publicznych. Prywatni lekarze zazwyczaj też lepiej zajmują się swoimi pacjentami. Robią wszystko, byleby tylko jak najszybciej doprowadzić ich do zdrowia, co wpływa na frekwencję pracowników w samej firmie. Chorują oni rzadziej i leczą się szybciej, biorąc mniej urlopów zdrowotnych i cały czas wspierając swoją firmę. Oczywiście tego rodzaju dodatki nie muszą być koniecznie związane z opieką medyczną. Niektórzy pracodawcy decydują się również na wykupowanie karnetów sportowych.

Z pewnością każdy z państwa, kto przynajmniej raz w życiu przeglądał oferty pracy, znalazł wśród nich ogłoszenie dotyczące pracy na stanowisku spedytora. Czym jednak dokładnie zajmuje się spedytor? Jak wygląda praca spedytora? Czy każdy może wykonywać taki zawód? To pytania, na które odpowiedzi nie są znane każdemu. W poniższym artykule, znajdziecie państwo odpowiedzi na powyżej zadane pytania.

Kim jest spedytor?

Zanim przejdziemy do odpowiedzi na podstawowe pytanie, które brzmi: kim jest spedytor, musimy spróbować odpowiedzieć sobie na inne pytanie, a mianowicie: Czym jest spedycja. To bowiem od tego rzeczownika, wzięła się nazwa zawodu, który będziemy omawiać w artykule. Najprościej rzecz ujmując, spedycja, to szeroko rozumiany zakres prac, związanych z logistyką i zarządzaniem. Mogą one dotyczyć zarówno zarządzania zasobami ludzkimi, jak również – pracą maszyn czy urządzeń. Nie jest zatem trudno się domyślić, że jeśli ktoś wykonuje zawód, jakim jest spedytor, to jego głównym zajęciem będzie zarządzanie pracą oraz czasem innych osób lub maszyn. Nie należy jednak mylić pracy spedytora z pracą np. logistyka. Mimo iż te dwa zawody wydają się być do siebie podobne, w rzeczywistości spedycja jest czymś nieco innym. Spedytor bowiem zarządza wysyłką oraz odbiorem pakunków. To zadanie także wymaga oczywiście zdolności logicznego myślenia, jednakże dotyczy ono jedynie kwestii związanych z dostarczeniem konkretnego ładunku na czas we wskazane wcześniej przez zleceniodawcę miejsce.

Czy spedytor jest tym samym, co przewoźnik?

Bardzo często możemy spotkać się z sytuacją, w której ludzie mylą pojęcie spedytora i przewoźnika. Należy z całą stanowczością podkreślić, że spedytor, to nie to samo co przewoźnik. Owszem, spedytor może zarządzać pracą przewoźnika, ale sam w żadnym wypadku nie zajmuje się przewożeniem żadnych paczek czy ładunków. Swoją pracę spedytor wykonuje na miejscu, wykorzystując do tego celu odpowiednie programy, jak również komunikując się z kierowcami, którzy przewożą konkretne ładunki.

W jakiej branży będzie potrzebny spedytor?

Panuje powszechne przekonanie, że spedytorzy potrzebni są jedynie w tych firmach, które bezpośrednio zajmują się przewozem i wysyłką paczek i ładunków. Jak się jednak okazuje, jest to bardzo mylący pogląd. Prawdą jest bowiem, że spedytorzy będą potrzebni wszędzie tam, gdzie mamy do czynienia z wysyłką różnego rodzaju pakunków. Będą oni zatem potrzebni w przypadku zarządzania transportem dostaw do większych sklepów. Oczywiście wszystkie firmy kurierskie zatrudniają swoich spedytorów. Spedytorzy są też niezbędni, jeśli chodzi o pracę na kolei – szczególnie w przypadku pociągów towarowych.

Kto może wykonywać zawód spedytora?

Czy każdy może wykonywać zawód spedytora? Wszystko tak naprawdę zależne jest od tego, jakie dana osoba posiada doświadczenie zawodowe, kwalifikacje czy indywidualne predyspozycje. Absolwenci takich kierunków jak zarządzanie, logistyka czy wszystkie kierunki, które choć w minimalnym stopniu związane są z transportem, to odpowiednie osoby na stanowisko spedytora. Nie zawsze jednak zawód ten wykonują osoby, które skończyły odpowiednie studia w tym zakresie. Bardzo często bowiem zdarza się, że spedytorem zostaje osoba, która zupełnie nie kształciła się w tym kierunku, ale posiada odpowiednie umiejętności oraz predyspozycje, które pozwalają jej na wykonywanie takiego zawodu. Nie ma zatem jedynej słusznej odpowiedzi na pytanie dotyczące tego, kto może wykonywać zawód spedytora. Tak naprawdę, może go wykonywać każdy, kto posiada odpowiednie przeszkolenie w tym zakresie i kto wie, na czym taka praca polega.

Czy warto jest zostać spedytorem?

Prawdą jest, że zawód, jakim jest spedytor z pewnością może być ciekawym doświadczeniem. Jeśli nie zdobyliśmy do tej pory na drodze naszej kariery zawodowej umiejętności pracy na stanowisku, które wymaga ogromnej odpowiedzialności, jak również zdolności zarządzania, to spedytor z pewnością będzie dla nas ciekawym elementem naszej ścieżki rozwoju zawodowego. Warto też zaznaczyć, że praca jako spedytor daje nam bardzo szerokie pole możliwości, jeśli chodzi o awans. Posiadając odpowiednie doświadczenie, możemy z czasem dostać ofertę pracy na stanowisku spedytora w większej firmie. Jeśli zaś posiądziemy odpowiednie doświadczenie – możemy nawet sami zarządzać pracą innych spedytorów. Musimy bowiem pamiętać o tym, że spedytor musi umieć pracować w zespole – nie ma tu znaczenia, czy chodzi o zespół kierowców, którzy wiozą ładunki i paczki, czy też innych spedytorów.

Przyszedł do nas pracownik z prośbą o pozyskanie duplikatu świadectwa pracy. W jakim czasie mamy prawo wydać mu taki dokument? Czy dotyczą nas w tej sytuacji takie same przepisy prawne jak przy wydaniu świadectwa pracy? Niby wiemy, co jest potrzebne to jego uzyskania, ale nie wiemy do końca, jak wystawić duplikat świadectwa pracy. Na te pytania postaram się odpowiedzieć w niniejszym tekście. Przepisy nie warunkują kwestii czasowej- terminu, w jakim dawny pracodawca powinien wydać odpis świadectwa pracy. W związku z tym pracodawca powinien jak najszybciej wydać pracownikowi duplikat- bez zbędnej zwłoki. Nie ma też, żadnych oporów, żeby zastosować terminy odnoszące się do wydawania świadectwa pracy, jednak nie jest to wymóg konieczny.

Okoliczności niezależne od pracodawcy i pracownika mogą być przyczyną faktu, że dany pracownik utraci oryginalne świadectwo pracy. Wtedy ma prawo zażądać od byłego pracodawcy na podstawie wniosku, aby ten wydał jego odpis. Prawo formułowane w przepisach dotyczące wydawania odpisu dokumentu pracy, nie ustalają dokładnie wielu kwestii powiązanych z tą czynnością. Fundamentem do wydania duplikatu świadectwa pracy jest skierowanie się do dawnego pracodawcy z uzasadnioną prośbą- jak odzyskać świadectwo pracy z nieistniejącego zakładu, czy też żądaniem do wydania tego dokumentu. Wniosek tego typu może złożyć były pracownik lub osoba upoważniona przez takiego pracownika. Jeżeli mamy do czynienia ze śmiercią pracownika, upoważniona jest rodzina albo inna osoba będąca jego spadkobiercą.

Można to wykonać w dowolnej postaci, ponieważ przepisy w prawie pracy nie precyzują określonych wymagań. W związku z tym żądanie może być ustne oraz pisemne. W kwestiach dowodowych dobrze byłoby zadbać, żeby duplikat świadectwa pracy miał formę pisemną. Jeżeli chodzi o termin wydania duplikatu, to prawo nie definiuje, kiedy powinno to nastąpić. Na pewno nie ma obowiązku tworzenia duplikatu tzw. od zaraz, czyli w terminie, w którym pracownik zgłosił swoją decyzję- żądanie. Nie są to błahe sprawy, a raczej wymagają pewnego rodzaju dokładności, nikt nie chciałby żadnych uchybień w duplikacie świadectwa pracy, a już na pewno błędnych danych. Warto zatem działać z drobnym wyprzedzeniem i dać drugiej stronie pulę czasu na wykonanie pisma, które będzie częścią naszej wizytówki.

Nie ma także bezwzględnych podstaw, żeby musieli Państwo stosować w opisanej sytuacji siedmiodniowy termin, w którym pracodawcy dostarczają pracownikowi świadectwo pracy. Natomiast czas ten odnosi się do sytuacji rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy, czyli wydania oryginału świadectwa pracy, a nie jego duplikatu. Można więc przyjąć, że odpis świadectwa powinni Państwo przekazać byłemu pracownikowi, jak najszybciej to będzie możliwe, bez zbędnej zwłoki. Nie ma kruczków prawnych, aby duplikat świadectwa wydać w okresie siedem dni od powiadomienia żądania przez dawnego pracownika – tak jak na początku wydane świadectwo. Jednak sprecyzowane obiektywnym układem zdarzeń sytuacje wydania odpisu w dalszym terminie nie powinny spowodować dla Państwa negatywnych konsekwencji.

Wariant niewydania duplikatu jest bardzo ciekawą kwestia. Mianowicie pomijając fakt, że przepisy prawne nie określają czasu przedstawienia duplikatu świadectwa pracy, dobrze byłoby pamiętać, że zbyt długie, nieokreślone odwlekanie tego obowiązku może w efekcie być przyczyną negatywnych skutków prawnych dotyczących zarówno byłego pracownika, jak i byłego pracodawcy.
Teoria teorią, ale w praktyce może zaistnieć pytanie, jakie perturbacje dla pracodawcy wiążą się z niewydaniem lub z wydaniem odpisu świadectwa w okresie znacząco odległym od dnia nadania żądania w tej materii. Przepisy bezwzględnie nie regulują tych zagadnień. Wymagania z Kodeksu pracy o poprawienie szkody wyrządzonej poprzez pracodawcę z powodu niewydania w terminie lub wydania wadliwego dokumentu i określające stan zadośćuczynienia mają zastosowanie wobec oryginału świadectwa, wydawanego w związku z rozwiązaniem albo ustaniem stosunku pracy. Nie ma więc bezpośrednich podstaw do stosowania powyższych regulacji w stosunku do odpisu świadectwa – tym bardziej że prawo nic nie mówi o terminie jego wydania.

W związku z powyższym wydanie odpisu jest obowiązkiem byłego pracodawcy, brak jego realizacji lub zawiniona realizacja ze znacznym opóźnieniem w stosunku do daty złożenia wniosku mogą być związane z odpowiedzialnością, na warunkach ogólnych na podstawie Kodeksu cywilnego, za szkodę poniesioną przez byłego pracownika. Całość wydaje się skomplikowane, jednak należy pamiętać o skrupulatności prawnej, która dotyczy wszystkich spraw dotyczących relacji pracownik- pracodawca.

Praca powinna dawać człowiekowi satysfakcję, poczucie szczęścia i stabilizację finansową. Czasem jednak nawet najlepsza z pozoru firma okazuje się dla zatrudnionych osób prawdziwym koszmarem, przez który nie można cieszyć się udanym życiem zawodowym. Coraz częściej bowiem pracodawcy pozwalają sobie na mobbing. Czasem też kiepska atmosfera w firmie wynika z zachowania samych pracowników, którzy wzajemnie ze sobą bezustannie rywalizują, podstawiają sobie nogi (oczywiście w przenośni) i wytykają sobie różne błędy, byleby tylko samemu móc uzyskać lepszą pozycję. Osoby, które nie są odporne na stres, stają się ofiarami w swojej własnej pracy i przez to nie mogą skupić się na wywiązywaniu się z codziennych obowiązków. Warto więc wiedzieć – mobbing w pracy jak się bronić – aby do niego nie dopuścić albo umieć na niego właściwie zareagować.

Po czym poznać mobbing w pracy?

Kiedy pracownik powinien zaniepokoić się funkcjonowaniem firmy, która zdecydowała się go zatrudnić? W jakich sytuacjach może zareagować, stwierdzając, że pewne granice zostały właśnie przekroczone? Objawów mobbingu jest całkiem sporo. Pierwszym z nich będzie nadmierna ilość nakładanych na pracownika obowiązków. Oczywiście w dzisiejszych czasach każde przedsiębiorstwo stara się aktywnie rozwijać i z tego powodu mobilizuje swój zespół do coraz cięższej i trudniejszej pracy. W biurach nieraz trzeba zostawać po godzinach, by sprawdzić przygotowane raporty czy rozpocząć działania nad zupełnie nowym projektem. Póki samym pracownikom nie zaczyna to przeszkadzać, nie ma powodów do zmartwień. Czasem jednak podobne sytuacje przeradzają się w wykorzystywanie pracowników.
Są oni zmuszani do zostawania po godzinach, a gdy reagują odmową, grozi się im zwolnieniem warunkowym. Nierzadko muszą brać pewne projekty ze sobą do domu i zajmować się nimi wieczorami czy w środku nocy, kiedy to chcieliby spędzić czas ze swoją rodziną lub zająć się przyjemniejszymi czynnościami. Mobbing może też polegać na ciągłej krytyce czy docinkach. Mimo iż pracownik dosyć dobrze radzi sobie na swoim stanowisku, jego pracodawca wcale tak nie uważa i osłabia jego zapał i motywację. Gani go w sposób bardzo niegrzeczny, czasem nawet wulgarny, lub naśmiewa się z niego, robiąc to często w otoczeniu innych osób.

Jak się bronić przed mobbingiem?

Jeśli pracownik zauważy, że właśnie stał się ofiarą mobbingu, powinien jak najszybciej coś z tym zrobić. Mobbing w pracy jak się bronić – najlepiej mu po prostu zapobiegać. W tym celu trzeba znać dokładnie wszystkie swoje prawa. Podpisując umowę z nową firmą, należy rzetelnie ją przeczytać i zapoznać się szczegółowo ze swoimi przyszłymi obowiązkami, aby nie dopuścić do pojawienia się pewnych niejasności. Jeśli jednak doszło już do mobbingu, polegającego chociażby na nadmiarze obowiązków zawodowych, należy z nim zawalczyć. W pierwszej kolejności można spróbować porozmawiać ze swoim pracodawcą. Czasem właściciel firm nie mają nawet pojęcia o tym, że zatrudnione przez nie osoby nie radzą sobie ze swoimi zadaniami i są nimi przemęczone.
Warto zatem poprosić o mniejszą ilość obowiązków i być może zaproponować pracodawcy zatrudnienie dodatkowej osoby. Jeśli to nie przyniesie odpowiednich skutków, należy postawić sprawę jasno. Nie wolno zgadzać się na dodatkowe nadgodziny czy projekty, ryzykując nawet utratą pracy. Właściciel firmy nie ma zresztą prawa zwolnić swojego pracownika tylko dlatego, że ten nie chce przychodzić do biura w soboty bądź niedziele i nie zamierza realizować kolejnych projektów w swoim domu. Mobbing zawsze można zresztą zgłosić, jeśli zwykła rozmowa z pracodawcą nie przyniesie właściwych rezultatów.

Mobbing w pracy jak się bronić – czasem wymaga to konkretnej i stanowczej reakcji. Jeśli pracodawca, mimo zażaleń składanych przez wielu pracowników, wciąż nie zachowuje się odpowiednio, można go po prostu zaskarżyć. W tym celu należy zebrać wcześniej konkretne dowody. Mogą być nimi dokumenty prezentujące ilość zadań nakładanych na jednego pracownika czy nawet nagrania ukazujące sceny, w których pracodawca wyżywa się na swoich podwładnych. Warto także porozmawiać ze swoimi współpracownikami i pozyskać dodatkowych świadków różnych zdarzeń. Może się wtedy okazać, że oni także stali się ofiarami mobbingu i z chęcią dołączą się do tworzonego wniosku, a nawet wystąpią w sądzie przeciwko swojemu szefowi. Wymaga to oczywiście sporego samozaparcia i odwagi, ale mimo wszystko warto w ten sposób zadbać o swoje prawa. Nikt nie powinien być wykorzystywany w swojej pracy.