Zabrzmiał ostatni dzwonek, plecak z podręcznikami poszedł w kąt, zeszyty na makulaturę, a młody człowiek poczuł wolność i dorosłość. Przez pierwsze dni czuje się panem świata. Imprezuje, spotyka z przyjaciółmi, cieszy perspektywą decydowania o sobie, marzy o karierze, sukcesie i super pracy.

Jeszcze nie wertuje ofert pracy, nie czyta wszystkich ogłoszeń, nie martwi się przyszłością.
Wreszcie, prędzej czy później nadchodzi otrzeźwienie i trzeba zejść z obłoków na ziemię.
Oto młody człowiek siada przy komputerze, znajduje ofertę pracy o jakiej marzył i … dopada go pytanie:

Podanie o pracę jak napisać ?

Okazuje się nagle, że wcale nie jest tak, że szkolna wiedza do niczego się nie przydaje. Otworzenie nowego dokumentu w Wordzie nie wystarczy, trzeba go jeszcze czymś wypełnić. Tylko czym?
A wystarczyło uważać na lekcjach języka polskiego, gdy nauczyciel cierpliwie i wielokrotnie powtarzał wszystkie elementy tej formy wypowiedzi użytkowej.

Młody człowiek sięga po rzucony w kąt zeszyt, kartkuje zapisane czasem notatki lub znów sięga po zasoby internetu i znajduje wzór podania.
Wpada w euforię, dobrze wyuczonym ruchem robi „kopiuj wklej” . Wstawia swoje dane osobowe, wysyła dokument mailem na podany w ogłoszeniu adres i czeka. Czeka. Czeka.

Upragniona odpowiedź nie nadchodzi. Dlaczego?

Czas sięgnąć w głębsze zasoby i nie ograniczyć się do zwykłego skopiowania pierwszego wyświetlonego dokumentu. Upragniony pracodawca dostaje setki takich samych podań o pracę i jeśli nie zobaczy odrobiny wysiłku włożonego w napisanie prośby, nawet nie czyta reszty.
Bo po co mu pracownik pozbawiony kreatywności, umiejętności myślenia, idący na łatwiznę, korzystający bezmyślnie z cudzych wzorów?
Coraz częściej pracodawca i specjaliści od PR wymagają od kandydata na pracownika czegoś więcej niż tylko umiejętności posługiwania się klawiszami Ctrl c i Ctrl v.

Młody człowiek pogrzebał w zasobach internetowych i zasiadł ponownie nad białym arkuszem z rozszerzeniem doc.
Podanie o pracę jak napisać? – siedzi i myśli.

Pobrał kreator albo wzór dokumentu.

W prawym górnym rogu umieścił miejscowość i datę. W lewym imię, nazwisko, dane adresowe.
Poniżej daty, zaczynając o środka wpisał dane wymarzonego pracodawcy.
Zatytułował dokument: Podanie o pracę.

I co dalej? Pustka. Okazuje się, że to, co w szkole wydawało się banalne i niewarte zapamiętania, teraz w praktyce, w życiowej potrzebie staje się trudne i skomplikowane.

Dalej trzeba sobie postawić pytania:
1. O jakie stanowisko się ubiegam?
2. Co mną kieruje?
3. Dlaczego chce właśnie tam pracować?
4. Jakie mam doświadczenie?
5. Jakie są moje kwalifikacje?
6. Jakie mam umiejętności?
7. Jakie cechy mojego charakteru mogą mi pomóc na stanowisku, o którym marzę?
8. Co może sprawić, że właśnie ja zostanę zatrudniony?

Dopiero po odpowiedzi na powyższe pytania można zasiąść do stworzenia wartościowego i ciekawego podania o pracę.
Pisząc je należy jednak uważać, żeby nie przesadzić. Doświadczony pracodawca bez problemu wyczyta fałsz i mijanie się z prawdą. Dodatkowo, jeśli nawet po przesłaniu podania z wyolbrzymionymi umiejętnościami młody człowiek zostanie zaproszony na rozmowę kwalifikacyjną, ta odsłoni wszystkie jego słabe strony.

Co zatem jest ważne w podaniu o pracę?

Z punktu widzenia pracodawcy na pewno szczerość i prawdomówność. To jednak nie wystarczy. Pamiętać należy, że ważne jest pierwsze wrażenie. A to należy do estetyki.
Dokument musi być zatem napisany zgodnie z wzorcem. Test powinien być odpowiednio rozlokowany na stronie, z zachowanymi marginesami i wyjustowany obustronnie. Na dole należy umieścić własnoręczny podpis.

Podanie powinno być napisane poprawnie pod względem ortograficznym, interpunkcyjnym gramatycznym i stylistycznym. Zdarzają się pracodawcy, którzy po zauważeniu pierwszego błędu językowego wykluczają kandydata, uważając, że pisanie z błędami jest wyrazem braku szacunku dla pracodawcy.

W internecie można znaleźć mnóstwo przykładów tej formy wypowiedzi. Może zatem na zakończenie przytoczmy życiowy przykład, jak nie powinno to wyglądać.
Jakiś czas temu do biura zakładu pracy wpłynęło podanie o pracę.
Kandydatka na pracownicę postawiła na kreatywność i wyróżnienie się z tłumu. Napisała więc podanie ręcznie (najczęściej spotyka się już podania pisane komputerowo i wysyłane drogą elektroniczną) na papierze kancelaryjnym.

Swoje podanie ozdobiła… kolorowymi kwiatkami narysowanymi kredkami. W swoim podaniu wymieniła kilka stanowisk, na których mogłaby pracować, z tym, że połowy z nich w owym miejscu pracy w ogóle nie było!
Oczywiście przyciągnęła wzrok, a nawet rozbawiła do łez pracownika odbierającego urzędową korespondencję, ale taki sposób zwrócenia na siebie uwagi nie znalazł akceptacji w oczach rekruterów.

Kandydatka została oceniona jako osoba niepoważna i lekkomyślna. I choć z podania wynikało, że posiada kwalifikacje i doświadczenie do pracy na stanowisku, na którym akurat był wakat, to jej podanie zostało odrzucone.

Praca zdalna, nazywana też e pracą, to coraz częściej spotykany model zarabiania pieniędzy i kształtowania ścieżki zawodowej. Już nie tylko telefon, ale przede wszystkim Internet daje taką możliwość. Rozwój tak zwanej rzeczywistości wirtualnej przełożył się na gruntowne przeobrażenie rynku pracy. Dzisiaj wiele, jeżeli nie większość, obowiązków służbowych można śmiało wykonywać zdalnie.

Z biegiem lat decyduje się na to coraz więcej osób.

Rzadziej słyszą też pytania, co to jest e praca. Taka forma pracy zdążyła się bowiem już upowszechnić. Przynajmniej w mentalności ludzi. Specjaliści zajmujący się rynkiem zatrudnienia przewidują natomiast, że w perspektywie najbliższych lat w ten sposób pracować będzie co trzeci, a nawet co drugi zatrudniony.

Czas pokaże, czy takie założenia znajdą potwierdzenie w rzeczywistości. Jednak już teraz widać, że zarabianiem na odległość interesuje się coraz więcej osób. Co jeszcze istotniejsze, pozytywnie oceniają to też ich przełożeni. Z ich perspektywy odpowiedź na pytanie co to jest e praca sprowadza się do realnych oszczędności.

Nie muszą bowiem wynajmować kosztownej siedziby w atrakcyjnej lokalizacji. Wystarczy niewielkie biuro obsługi klienta. Pracownicy i tak wykonują swoje zadania z domu lub z jakiegokolwiek innego miejsca. Wystarczy dostęp do sieci, komputer czy chociażby tablet.

W jakich branżach e praca sprawdza się najlepiej?

Wymieniać można by naprawdę długo. Przede wszystkim jednak zainteresowanie nią widoczne jest w tak zwanych wolnych zawodach. Dziennikarze, graficy, copywriterzy, oni najczęściej działają zdalnie. Nowoczesne oprogramowanie umożliwia takie działanie również księgowym, ekonomistom, a nawet nauczycielom. Prowadzenie zajęć online jest już nie tylko teorią, ale wykorzystywane jest chociażby przez szkoły językowe czy uczelnie wyższe.

Jeszcze nie tak dawno lokalizacja czy bardziej konkretnie miejsce pobytu były wyznacznikami ludzkiego życia. Decydowały o szansach na zatrudnienie, o perspektywach na rozwój i tak dalej. Obecnie te bariery zatarły się, a pracować można z praktycznie każdego miejsca na Ziemi. O ile oczywiście jest tam możliwość kontaktu z przełożonymi. Zatem e praca to krok naprzód w kierunku zrównania perspektyw zawodowych.

Dzisiaj nawet rozmowy kwalifikacyjne odbywają się za pośrednictwem komunikatorów internetowych. Co więcej, niektórzy pracodawcy nigdy nawet w ten sposób nie kontaktowali się ze swoimi podwładnymi. Wystarcza im kontakt mailowy, ewentualnie sms.

Przedstawicielom starszych generacji taka zmiana relacji pracownik – pracodawca wciąż jeszcze czasami nie mieści się w głowie. Mają problem z przyswojeniem w ogóle co to jest e praca, nie mówiąc już o zasadach na jakich jest organizowana. Jednak także i to bardzo się zmienia.
Młodzi ludzie doskonale się orientują w realiach rzeczywistości wirtualnej, więc praca w ten sposób ich nie dziwi. Starsi starają się natomiast podążać za tymi trendami. Zwłaszcza że coraz częściej decydują one o pozostaniu aktywnym zawodowo. Współcześni pracodawcy co prawda coraz bardziej doceniają rzetelność i etykę pracy starszych i są gotowi ich zatrudniać, ale oczekują podążania za trendami. I bycia na bieżąco z przynajmniej najważniejszymi zmianami.

Praca zdalna często kojarzona jest ze studentami i matkami małych dzieci. Faktycznie przedstawiciele tych dwóch grup społecznych często poszukują zatrudnienia w takiej formie. Daje im ono bowiem znaczną dozę wolności i samodzielności w zarządzania swoim czasem. Jeżeli chce się połączyć pracę z edukacją czy wychowaniem dziecka, warto szukać takich ułatwień.

Przekładają się one bowiem na brak frustracji oraz osiąganie lepszych wyników w różnych sferach aktywności jednostki. Trzeba jednak pamiętać, że na młodzieży akademickiej i młodych matkach nie kończy się lista osób wykonujących e pracę.
Wręcz przeciwnie, systematycznie dołączają do nie także inni. Zdalne zatrudnienie nie jest może pozbawione wad, ale w wielu przypadkach z pewnością przekłada się na większe możliwości rozwoju zawodowego i łączenia pracy z życiem prywatnym.

Postęp cywilizacyjny będzie zapewne postępował. A wraz z nim zmieniają się kolejne sfery życia ludzi. Dotyczy to także pracy. Formy zatrudniania zmieniają się. I tak jak dzisiaj trudno znaleźć branżę, która nie opierałaby się na innowacyjnych technologiach, tak w przyszłości cała definicja firmy i zespołu pracowników może zostać całkowicie przedefiniowana. Już teraz współpracownicy mogą się nie znać. Za kilka lat relacje te ulegną zapewne jeszcze większemu rozluźnieniu.

Wielu z nas zadaje sobie jedno kluczowe pytanie co wlicza się do stażu pracy do emerytury. Okresy składkowe i nieskładkowe są zawarte w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W tych latach składkowych znajduje się m.in. nasz staż pracy. Krótko mówiąc, te okresy, w których były za nas opłacane składki emerytalne i rentowe.

Jest to czas, kiedy byliśmy związani na umowę o pracę, czas funkcjonowania działalności gospodarczej, czas pobierania zasiłku macierzyńskiego, służby wojskowej w Wojsku Polskim oraz m.in. służby w policji, milicji, Urzędzie Ochrony Państwa, służbie celnej itp.
Okresami składkowymi są też niektóre okresy sprzed 15 listopada 1991 r., za które były uregulowane składki albo nie było obowiązku ich opłacania.

Chodzi m.in. o zatrudnienie za granicą na podstawie skierowania za zgodą polskich władz, okresy pracy przymusowej czy czasowego pozostawania bez pracy z powodu braku możliwości jej otrzymania. Okresy składkowe należy potwierdzić świadectwami pracy, zaświadczeniami lub innymi dokumentami z przebiegu ubezpieczenia.

Do ustalenia prawa do emerytury mogą być też zaliczane tzw. okresy rolne. Chodzi tutaj o takie okresy, kiedy dana osoba pracowała w gospodarstwie rolnym rodziców czy dziadków albo sama takie gospodarstwo prowadziła. Jeśli osoba ubiegająca się o emeryturę ma za mało okresów składkowych, ZUS może uzupełnić staż pracy okresami rolnymi, które wnioskodawca udowodni.

Studia i urlop wychowawczy

Okresy nieskładkowe to okresy, za które nie zostały opłacone składki, ale są uwzględniane przy ustalaniu prawa do emerytury. Są to np. okresy pobierania wynagrodzenia chorobowego, zasiłku chorobowego, świadczenia rehabilitacyjnego czy świadczenia przedemerytalnego. Do okresów nieskładkowych zalicza się też studia w szkole wyższej. Ale uwaga: liczy się tylko programowy okres studiów.

Jeśli ktoś studiował na jednolitych pięcioletnich studiach magisterskich, to okres nieskładkowy wynosi właśnie 5 lat, nawet gdy w rzeczywistości student kształcił się na uczelni dłużej.
Ważne jest też, by student naukę ukończył. Studia bez dyplomu nie liczą się jako okres nieskładkowy. Innym typowym przykładem okresu nieskładkowego jest urlop wychowawczy. – Chodzi o okres opieki nad dzieckiem do 4 roku życia w wymiarze 3 lat na każde dziecko. Łącznie jako okresy nieskładkowe można doliczyć nie więcej niż 6 lat urlopów wychowawczych.

Ustawa określa limit okresów nieskładkowych, jakie ZUS może wliczać do emerytury.

Zakład może je uwzględnić tylko w wymiarze jednej trzeciej udowodnionych okresów składkowych. Dla przykładu: osobie, która udowodniła 15 lat okresów składkowych, można doliczyć maksymalnie 5 lat okresów nieskładkowych, czyli jedną trzecią z 15 lat.
Okresy składkowe i nieskładkowe mają największe znaczenie przy ustalaniu prawa do emerytury ze starego systemu.

W zreformowanym systemie liczą się przede wszystkim wtedy, gdy nowa emerytura jest wyliczona w sposób mieszany, a emerytura wyliczona ze składek będzie niższa. Istotny jest też fakt udowodnienia odpowiedniego stażu składkowego i nieskładkowego, ponieważ tylko wówczas emerytura (o ile jest niska) może być podwyższona do kwoty najniższej gwarantowanej emerytury.
Małgosia zaczęła pracę w 1974 roku. Przepracowała 3 lata i urodziła pierwsze dziecko, wykorzystała wówczas prawo do 3-letniego urlopu wychowawczego. Podobnie było z dwójką kolejnych dzieci. W międzyczasie przepracowała łącznie pełne 15 lat. Później jednak zaczęła mieć problemy z kręgosłupem i ostatnie pół roku jest na zwolnieniu lekarskim.

W tym wypadku sprawa jest pozornie łatwa – 19,5 roku czasu składkowego (należy doliczyć urlop macierzyński) i – wydawałoby się – 9 lat bezskładkowych. W rzeczywistości jednak do stażu emerytalnego zostanie doliczone tylko 6 lat bezskładkowych, gdyż taki jest maksymalny wymiar, niezależnie od liczby dzieci. Czyli Małgosia ma 28,5 roku stażu emerytalnego, natomiast jej emerytura będzie wyliczana z okresu przepracowanych 19,5 roku.

Chcąc samemu wyliczyć swój staż emerytalny, musimy dokładnie przyjrzeć się przepisom – szczególnie tym dotyczącym okresów bezskładkowych, które mają więcej obostrzeń.
Należy także zwrócić uwagę na to, że zarówno czas składkowy, jak i bezskładkowy powinien być udokumentowany – tylko wówczas możemy mieć pewność, ze żadne miesiące, czy nawet lata nie zostaną zagubione w archiwach, bądź na dyskach komputerowych. Ze względu na to, że nie otrzymujemy od ZUSu żadnego dokumentu ile okresów składkowych i bezskładkowych mamy zapisanych do stażu, warto czasem wyliczyć je samemu.

Rzadko która praca daje nam całkowitą satysfakcję z powodu wykonywanych zajęć. Najczęściej codziennie wykonywane obowiązki przynoszą nam, w przypadku pracy biurowej, zmęczenie i znużenie z powodu powtarzania tych samych czynności, rozmów z tymi samymi osobami, przygotowywania tego samego rodzaju zestawień.

W przypadku prac fizycznych także nie brakuje czynności demotywujących nas, nie tylko do nadmiernego wysiłku, ale i do realizacji zobowiązań wynikających ze stosunku pracy określonego w umowie i doprecyzowanego w postaci spisu zawartego w dokumencie nazywanym powszechnie zakresem czynności.
Dobrze zorganizowane firmy mają doskonale rozpisane poszczególne czynności i obowiązki wszystkich zatrudnionych w firmie osób.

I wszystkie te zobowiązania, opisane w poszczególnych punktach, musimy wykonywać pod rygorem kar przewidzianych w Kodeksie Pracy. Kodeks Pracy to zestaw przepisów kształtujących prawne relacje pomiędzy zatrudniającym i zatrudnianym tak, aby interesy oby stron zostały zabezpieczone i gospodarka krajowa dzięki temu funkcjonowała bez zarzutu.

Trzeba o tym pamiętać, że wymagania pracodawcy nie są oparte o jego wymysły, ale muszą być oparte o konkretne przepisy prawa pracy. Jeśli tak nie jest, możemy je zaskarżyć do sądu. Często procesy wytaczane przez pracowników kończą się porażką pracodawców nieprzestrzegających prawa. Dura lex sed lex, jak mówi stara łacińska maksyma, czyli twarde prawo, ale prawo.

Dzięki temu, że stosunki między pracodawcą i pracownikiem są dobrze opisane i uregulowane, firmy mogą działać bez większych zakłóceń, w efekcie czego większość zatrudnionych osób może na czas otrzymywać niezbędne do życia i prawidłowego funkcjonowania naszych rodzin wynagrodzenie. Łatwo wyobrazić sobie konsekwencje braku tego rodzaju uregulowań.

Wielu pracowników nie jest świadomych znaczenia istnienia prawnych norm, które powodują, że ich zachowanie w miejscu pracy nie może być dowolne. W skrajnych sytuacjach kary zastosowane przez surowego sędziego mogą przyjąć formę ograniczenia wolności. Jednak w większości przypadków prawo nie jest aż tak restrykcyjne i nawet w przypadku dość częstych przewinień za wystarczającą karę zostanie uznana jedynie nagana.

W związku z tym czasami możemy usłyszeć zdanie wypowiadane przez ukaraną osobę „nagana w pracy za co?”.

W celu wyeliminowania wątpliwości z tym związanych powinniśmy pamiętać o tych przypadkach, w których w naszych aktach może pojawić się wpis z naganą. Powodem mogą być następujące uchybienia: odmowa wykonania polecenia służbowego, nieusprawiedliwiona nieobecność w pracy, spóźnianie się lub opuszczanie miejsca pracy wcześniej, niż wynika to z umowy, łamanie zasad BHP i przeciwpożarowych, wykonywanie pracy po spożyciu alkoholu, picie alkoholu w miejscu pracy, złamanie tajemnicy służbowej.

Pamiętać należy, że odmowa wykonania polecenia służbowego jest wystarczającym powodem do udzielenia nagany. Nasze poczucie sprawiedliwości nie powinno tutaj wchodzić w grę. Choć nie będzie to sprawiedliwe, pracodawca ma prawo faworyzować niektórych pracowników ze względów sobie tylko wiadomych. Ważne jest, aby otrzymujący polecenie nie był wykorzystywany, a polecenia były zgodne z umową o pracę, na której warunki zgodziliśmy się, składając własnoręcznie podpis.

Dość oczywistym wydaje się, że powodem nagany może być nieusprawiedliwiona nieobecność. Wyobraźmy sobie, jak funkcjonowałyby firmy skazane na pracowników, którzy uzależnialiby swoje przybycie do pracy od tego, co im pasuje a co nie. Interes pracowników jest należycie zabezpieczony przez możliwość uzyskania zwolnienia zdrowotnego lub przez możliwość skorzystania z urlopu na żądanie. Wątpliwe pozostaną przypadki, w których nie mamy już urlopu do wykorzystania, a sytuacja życiowa uniemożliwia nam stawienie się w pracy.

Te przypadki, które są związane z nadużywaniem alkoholu, możemy pominąć ze względu na ich oczywistą ocenę. Alkohol we krwi to wystarczający powód do nagany. Jednak czasem może zdarzyć się, że alkohol we krwi pojawi się przez nieuwagę, na skutek zażycia leków, które go zawierają. Inną przyczyną może stać się także niewinny poczęstunek, który zawiera dużą ilość alkoholu, jak również spożycie dużej ilości dojrzałych owoców.

Szczególnie ostrożnie powinniśmy podchodzić do ujawniania tych informacji, które stanowią tajemnicę służbową. Tego typu wykroczenia mogą spowodować wymierne straty, a nagana może się okazać dość łagodną karą.
Wywiad gospodarczy, ten bardziej lub mniej wyrafinowany, stosowany przez nieuczciwych konkurentów obejmuje wiele różnych metod mających na celu sprowokowanie nas do ujawnienia istotnych informacji o naszym zakładzie pracy. Czasem firma może ucierpieć nawet przez informacje ujawnione przez nas przypadkiem w trakcie towarzyskiej rozmowy w autobusie.

W poszukiwaniu pracy, mamy często styczność z różnymi ofertami. Staramy się znaleźć dla siebie coś, co będzie nas satysfakcjonować zarówno pod kątem zarobków, jak i samego zajęcia. Nikt z nas nie lubi robić bowiem czegoś, przy czym czuł by się zmuszany, lub bardzo niezadowolony z wykonywanego zadania. Jednakże czasem przez dłuższy czas zostajemy bez pracy i bez marudzenia musimy przyjąć jedną z ofert, który być może nie jest szczytem naszych marzeń.

Prace interwencyjne co to jest, pytamy się siebie w myślach, gdy widzimy taką ofertę w internecie, lub słyszymy o niej od znajomych, którzy pytają nas, czy jesteśmy nią zainteresowani. To nic innego, jak prace związane z ogólnym porządkiem. Z reguły chodzi o prace na świeżym powietrzu, czyli na ten przykład pielenie traw, obok jednego z pomników w mieście, czy też zmiatanie z chodników kurzu, liści i innych śmieci, które zalegają tam od dawna, a nie miał się tym kto zająć.

Do takich prac dostajemy z reguły skierowanie z urzędu pracy, który widzi w dokumentach i komputerze, że poszukujemy jej od jakiegoś czasu i mamy z tym problem. Kierowani są do niej z reguły ludzie starsi, lub z grupą inwalidzką, dla których stawki nie są zbyt małe i są zadowoleni nawet z takiego zajęcia. Nie każda młoda osoba jest w stanie podjąć się w tych czasach takiej roboty, gdyż może się to jej kojarzyć z czymś niegodnym, lub może się obawiać oceny i innych ludzi i wyśmiewania publicznego, z którym taka praca się łączy.

Jednakże w myśl maksymy, że żadna praca nie hańbi, nie powinniśmy się przejmować taką oceną. Nigdy nie wiadomo, co spotka za jakiś czas osoby, które wyśmiewają nas w takich sytuacjach, a jak pokazuje życie i jego dynamiczne zwroty, sami mogą kiedyś prosić się choćby o takie zajęcie. Podczas prac interwencyjnych pracuje się z reguły w bardzo dużej grupie i działa się zespołowo.

Osoba, która nas zatrudnia zbiera nas wszystkich z rana na jeden samochód i rozwozi po miejscu lub kilku miejscach, w których jest do wykonania dana praca i musimy ją zrobić w odpowiednim czasie. Prac tego typu jest najwięcej na jesieni i w zimie, czyli w okresie, który właśnie się zaczyna i będzie zapewne potrzebne wiele osób, które będą mogły sobie dorobić w ten sposób.

Jesień to spadające wszędzie liście, w ogromnych ilościach. Jak wiadomo niektóre miejsca powinni zostać posprzątane z nich i nie w każdym miejscu liście są mile widziane. Stąd też duże zapotrzebowanie na osoby chętne podjąć się tej roboty i wykonać ją sumiennie. Kilka osób zajmuje się więc grabieniem trawy, kilka trzyma worek, a kilka wrzuca owe liście do nich i wiąże je później, wrzucając wszystko na samochód.

Jest to praca, w której na pewno jest kilka aspektów przemawiających za nią na plus. Z pewnością czas ucieka nam bardzo szybko, gdyż cały czas mamy jakieś zajęcie i nie mamy z pewnością prawa się nudzić i narzekać, oraz podpierać drzwi. Możemy także poznać ludzi, którzy zostaną naszymi znajomymi. Wykonujący taką pracę, są z reguły osobami starszymi i często spędzają swoje życie w samotności.

Taki charakter pracy sprawia na pewno, że oprócz co oczywiste sporego wysiłku włożonego w nią, mają też okazję poznać innych ludzi i byś może wyjść gdzieś z nimi po zakończeniu dniówki, lub zaprosić ich do siebie podczas weekendowego wypoczynku. Innym rodzajem pracy interwencyjnej jest odśnieżanie. Jeśli ktoś więc nie boi się mrozu, a w zimie ma często problemy z zatrudnieniem, to ma dobrą okazję by nie siedzieć w czterech ścianach i zarobić jakiekolwiek pieniądze, które może nie będą ogromne, ale starczą z pewnością na różnego rodzaju opłaty i inne potrzebne wydatki.

Sam przez kilka miesięcy pracowałem w takim charakterze i nie czułem, żeby było to dla mnie jakąś ujmą. Odśnieżaliśmy zimą wielkie markety, których dachy podczas intensywnych opadów śniegu, były pokrywane nim w tonach. Mieliśmy więc zadanie, by wyjść tam w kilka osób i pozbyć się tego śniegu z dachu w jak najszybszym czasie. Takie było bowiem zalecenie, by postarać się nie spędzać tam wiele czasu.

Istniało przecież zagrożenie, że od nadmiaru kilogramów, które spowodował śnieg, dach może się zawalić, a zawsze lepiej dmuchać na zimne i starać się więc wykonać taką pracę szybciej. Z tego co pamiętam, mieliśmy wtedy płacone za wykonaną pracę, a nie za czas jej wykonania, stąd nam też zależało na tym, by skończyć ją szybko i udać się do domów na ciepłą herbatę, oraz by się ogrzać.
Prace interwencyjne nie są więc może zajęciem marzeń, ale nie powinniśmy się ich obawiać i stawić czoła, jeśli nadejdzie taka okazja.

Na wykonywanie prac dorywczych decyduje się coraz większa ilość osób. Mimo iż nie są to typowe formy zatrudnienia, mają całkiem sporo zalet, które zdecydowanie do nich przekonują. Zazwyczaj są to prace wykonywane przez czas określony. Nierzadko trwają wyłącznie jeden dzień, choć zdarza się, że można na nich zarabiać nawet przez parę ładnych miesięcy.

Często są też wykonywane podczas konkretnych sezonów – np. w trakcie lata, kiedy swoją działalność rozpoczynają wszystkie lodziarnie oraz nadmorskie restauracje czy knajpy umieszczone w górskich okolicach. Praca dorywcza co to – każdy mniej więcej zna jej definicję, ale mało kto ma pojęcie o tym, w jaki sposób rzeczywiście powinna być wykonywana. Czy w ogóle opłaca się jej podjąć? Kto z tej opcji najczęściej korzysta?

Kto najczęściej decyduje się na wykonywanie prac dorywczych?

Jeśli chodzi o płeć pracowników, w tym przypadku nie ma ona żadnego znaczenia. Pracę dorywczą tak samo często wykonują i kobiety, i mężczyźni. W dzisiejszych czasach zaczęło się to bowiem wyrównywać. Podczas gdy dawniej to panowie musieli zarabiać na swoje domy i rodziny, dziś pary i małżeństwa dzielą się ze sobą obowiązkami zawodowymi i wspólnie dokładają się do całego budżetu. Praca dorywcza jest jednak najlepszym rozwiązaniem dla osób młodych.

Bardzo często decydują się na nią uczniowie szkół średnich bądź gimnazjalnych. W Polsce każdy, kto ukończy szesnasty rok życia, może już legalnie zarabiać i zatrudnić się np. w magazynie czy jako pomoc kuchenna. To doskonała opcja dla gimnazjalistów. Podczas wakacji zazwyczaj całymi dniami nic nie robią, a jeśli do tego nie otrzymują pieniędzy od swoich rodziców, bo pochodzą z ubogich rodzin, nie mogą wyjechać na żadną wycieczkę z rówieśnikami czy udać się w dłuższą podróż.

Dzięki wykonywaniu pracy dorywczej zarabiają tą najniższą krajową i w ciągu jednego miesiąca zdobywają pieniądze, dzięki którym zapisują się na wspaniałe wycieczki. Z tego samego rozwiązania korzystają również studenci. Większość młodych osób jest utrzymywana przez swoich rodziców, którzy płacą im za kształcenie. Gorsza sytuacja finansowa rodziny nie pozwala jednak na coś takiego.

Mimo iż rodzice rzeczywiście chcieliby zapłacić swojemu dziecku za studia, ciesząc się jego szczęściem, nie są w stanie tego zrobić, bo w taki sposób sami utraciliby wszystkie środki potrzebne im do życia. Ambitne i nastawione na sukces młode osoby próbują samodzielnie zawalczyć o swoją przyszłość.
Od poniedziałku do piątku spędzają czas na uczelniach, a po wyjściu ze szkoły od razu udają się do sklepów, by przez kilka godzin pomóc w rozładowywaniu towarów czy poroznosić ulotki na ulicach. Praca dorywcza co to – to sposób na dodatkowy zarobek. Bez niej wiele młodych osób nie mogłoby w ogóle studiować.

Mimo iż prace dorywcze rzeczywiście kojarzą się wyłącznie z bardzo młodymi osobami – studentami lub licealistami – od czasu do czasu wykonują je także ludzie starsi. Chcą w ten sposób dorobić sobie do swojego budżetu. Utrzymują się z najniższej krajowej, która nie pozwala im na spełnianie podstawowych potrzeb życiowych, dlatego weekendami starają się zarobić coś jeszcze – chociażby poprzez roznoszenie ulotek.

Bardzo często na ulicach można dostrzec ludzi starszych, wykonujących tego typu zadania. Są to osoby, które ukończyły już osiemnasty rok życia i teoretycznie nie muszą pracować, ale ich niskie emerytury zmuszają je do ciągłego działania. W innych przypadkach praca dorywcza staje się sposobem na zdobycie bezcennego doświadczenia. Czasem tylko dzięki niej można nauczyć się nowych rzeczy, przy okazji jeszcze na tym zarabiając.

Różne rodzaje pracy dorywczej

A jak może wyglądać taka praca dorywcza? Jakie są jej rodzaje? Otóż taką formą zatrudnienia może być m.in. opieka nad dziećmi czy osobami chorymi bądź zwierzętami. Na dodatkowy zarobek pozwalają sobie równie często nauczyciele i profesorowie. Udzielają uczniom dodatkowych korepetycji, robiąc to we własnych domach. To świetna opcja dla osób znających języki obce – jedna godzina takich zajęć kosztuje przeważnie ok. 60 złotych.

A co mogą robić panie, które nigdy wcześniej nie pracowały, a teraz chciałyby zacząć dokładać się do domowego budżetu, bo znudziło im się siedzenie w tych czterech ścianach? Powinny zająć się po prostu prowadzeniem gospodarstw innych osób.
Za opiekę nad domem można wziąć naprawdę spore pieniądze, zwłaszcza jeśli taką pracę wykonuje się z pełnym zaangażowaniem. Zamożni ludzie zwykle ją doceniają i swoim gosposiom są w stanie płacić ogromne kwoty.

Człowiek traci pracę lub zmienia ją na lepszą albo bliższą. Jednak w momencie przejściowym warto pomyśleć o rejestracji w urzędzie pracy. To nie tylko propozycja ubezpieczenia zdrowotnego – urząd pracy to nie „ubezpieczalnia”. To szansa na rozwój i nowe możliwości. To także możliwość nabycia doświadczenia oraz podwyższenia swoich kwalifikacji.

Na początek czeka nas rejestracja – elektronicznie lub osobiście. W dobie Internetu warto mieć podpis elektroniczny by zaoszczędzić czas, który możemy przeznaczyć na szukanie pracy. Co nas czeka po rejestracji? Na pierwszym terminie w urzędzie pracy zostaniemy sprofilowani czyli przyporządkowani do odpowiedniej grupy osób bezrobotnych.
Możemy być osobami, które wiedzą jak szukać pracy, osobami, które potrzebują pomocy ze strony urzędu lub osobami oddalonymi od rynku pracy. Gdy już będziemy wiedzieć do której grupy należymy, wtedy możemy się rozejrzeć wśród ofert pracy.

Jednakże urząd pracy to nie tylko oferty pracy.

Możemy skorzystać z możliwości skorzystania ze stażu, gdy chcemy zmienić zawód lub odnowić nasze przestarzałe doświadczenie u nowego pracodawcy. Następną formą wsparcia jest szkolenie gdzie możemy się nauczyć nowych rzeczy – podwyższyć lub nabyć nowe umiejętności lub kwalifikacje. Kurs wózka widłowego, spawacz metodą MAG lub kierowca kategorii C nie stanowi przeszkód. Również dla kobiet urząd może zaproponować szkolenia na czasie.

Kurs przedłużania rzęs, paznokci hybrydowych lub wstrzykiwania kwasu hialuronowego – kobiety mogą się dokształcać w każdym kierunku. Co jeszcze jest w ofercie urzędu pracy ? Bardzo ciekawy wydaje się bon na zasiedlenie. Gdy mamy mniej niż trzydzieści lat i znajdziemy pracę dalej niż osiemdziesiąt kilometrów, możemy skorzystać z finansowej pomocy na zakwaterowanie i tym podobne w kwocie około ośmiu tysięcy.

Jeśli chcemy większą kwotę to co powiecie o dwudziestu tysiącach ? Tyle a nawet więcej można dostać starając się o środki na własny biznes. Taka forma wsparcia to dotacja czyli jednorazowe środki na rozpoczęcie działalności gospodarczej. Samemu być szefem? Przecież to wymarzona praca. Własny sklep internetowy, pracownia z rękodziełem, salon kosmetyczny lub warsztat samochodowy to brzmi dumnie. Propozycje wsparcia w urzędzie pracy brzmią zachęcająco i ciekawie.

To już nie przepisy i paragrafy i bezduszni urzędnicy. To jest czas osoby bezrobotnej i wyposażenie jej w jak najlepsze narzędzia do szukania pracy i własnego rozwoju. Urząd pracy nie daje już tylko kasy w postaci zasiłku. To o wiele większe pieniądze i jeszcze większe możliwości poprawienia sytuacji na współczesnym rynku pracy. Jednakże oprócz korzyści są też obowiązki każdej osoby bezrobotnej. Każda osoba zarejestrowana w urzędzie pracy musi pamiętać by stawiać się na terminy, które są obowiązkowe i potwierdzają gotowość do pracy.

Jednak co robić gdy przegapimy termin ?

Jak napisać usprawiedliwienie do urzędu pracy ? Wszystko zależy od przyczyny niestawiennictwa – co się stało, że nie mogliśmy przyjść. Najczęstszą przyczyną jest choroba lub wypadek. Wtedy trzeba napisać pismo z prośbą o usprawiedliwienie terminu a w załączeniu przesyłamy zaświadczenie od lekarza bądź zwolnienie lekarskie. Kolejną przyczyną może być pogrzeb w rodzinie.

Jak napisać usprawiedliwienie do urzędu pracy w tej sytuacji? Wystarczy do prośby o usprawiedliwienie dołączyć zaświadczenie o zgonie bliskiej osoby. Inną przyczyną może być niestawienie się na termin z powodu rozmowy kwalifikacyjnej na drugim końcu kraju bądź miasta. Wtedy wystarczy nam zaświadczenie o pracodawcy potwierdzające takie zdarzenie. A umowa o pracę będąca efektem takiego spotkania to prawdziwy sukces. Praktycznie każdy losowy wypadek można usprawiedliwić.

Czy ważny egzamin na uczelni, uczestnictwo w sprawie w sądzie czy egzamin na prawo jazdy – trzeba jednak mieć zaświadczenie o tym wydarzeniu z datą oraz miejscem zdarzenia. Inaczej sprawa się ma gdy najzwyczajniej w świecie zapomnimy o terminie. Po prostu wyleciało nam z pamięci i dowiedzieliśmy się o tym jak już dostaliśmy decyzję o wyrejestrowaniu, Nie mamy wtedy żadnego zaświadczenie od lekarza ani z uczelni więc nie możemy się usprawiedliwić.

Niestety, konsekwencje bywają przykre. Karencja, czyli utrata statusu osoby bezrobotnej przeważnie na trzy miesiące i w związku z tym utrata ubezpieczenia zdrowotnego oraz możliwości i korzyści płynących z oferty urzędu pracy. Warto pamiętać, że ubezpieczenie ważne jest jeszcze przez trzydzieści dni od dnia utraty statusu. Dlatego warto dbać o swoją sytuację i pamiętać o obowiązkowych terminach.Chociażby zapisywać w notesiku czy w telefonie.

A wtedy nie będziemy sobie już więcej zaprzątać głowy takim zagadnieniem: jak napisać usprawiedliwienie do urzędu pracy ? Niektóre urzędy pracy w trosce o sytuację osoby bezrobotnej wysyłają z systemu smsy i emaile przypominające o zbliżającym się terminie stawienia się w siedzibie urzędu pracy. Pożyteczne i innowacyjne. Nie do pomyślenia jeszcze kilkanaście lat temu w naszych urzędach.

W dzisiejszych czasach budowanie własnego wizerunku odgrywa bardzo istotną rolę zarówno w życiu prywatnym, jak i w zawodowym. Niestety niewiele osób wie, jak ważne jest to działanie i często bagatelizuje całą sprawę. Bardzo często można spotkać się z mitem, w myśl którego, osoby, o ugruntowanej pozycji zawodowej, nie muszą się więcej starać ani także podnosić swoich kompetencji.

To bardzo duży błąd, a przekonać o tym mogą się pracownicy, którzy byli pewni swojej pozycji na rynku, a mimo to, utracili zatrudnienie. W takiej sytuacji nie należy się załamywać, tylko podjąć odpowiednie kroki, a przede wszystkim, nie popełniać w przyszłości tego samego błędu. Z kolei ludzie, którzy dopiero wkraczają na zawodową ścieżkę, podobnie, jak ci pierwsi, powinni zastanowić się nad swoimi mocnymi stronami i nie umniejszać ich znaczenia.

Wbrew pozorom, nastawienie kandydata, a także rozsławiona ostatnio mowa ciała, odgrywa ważną rolę w procesie rekrutacji. Ważne są oczywiście umiejętności, ale w połączeniu z wszystkimi powyższymi czynnikami, odnosi się wrażenie, że szansa na sukces jest zdecydowanie większa. Wiele osób zastanawia się, co zrobić i jak się zachowywać, aby dobrze wypaść na rozmowie kwalifikacyjnej.

Niesłusznie, ponieważ etap ten, jest w pewnym sensie kulminacją działań, które trzeba podjąć wcześniej. Pierwszym ważnym krokiem, który trzeba uczynić, jest napisanie porządnego życiorysu, a także listu motywacyjnego. Wielu kandydatów nie przykłada do tego większej uwagi, licząc na to, że przekonają pracodawcę podczas rozmowy twarzą w twarz.

Jest to niestety błąd, ponieważ te, wydawać by się mogło zwykłe papierki, mają duże znaczenie i wiele mówią o kandydacie na dane stanowisko. Pisma te powinny być przejrzyste. Nie należy się bowiem rozwodzić nad poszczególnymi punktami i podpunktami. Te, można rozwinąć właśnie podczas rozmowy. Warto także pamiętać o tym, żeby zawrzeć wszelkie niezbędne do kontaktu informacje.

Przede wszystkim należy podać aktualny numer kontaktowy, nie zaszkodzi także napisanie adresu poczty elektronicznej. Osoby, które nie wiedzą, jak pytać o pracę, mogą poszukać cennych, często przydatnych informacji w sieci. Można znaleźć naprawdę ciekawe poradniki, które po zapoznaniu z nimi, mogą okazać się pomocne. Będąc dobrze przygotowanym, na pewno wzrasta szansa na otrzymanie wymarzonej posady.

Warto pamiętać, że rzadko zdarza się, że o stanowisko ubiega się tylko jedna osoba. Zazwyczaj kandydatów, którzy liczą na zatrudnienie, jest o wiele więcej. Trzeba więc przedstawić swoją osobą w dobrym świetle i pamiętać o kilku zasadach, które mogą okazać się pomocne. Przede wszystkim punktualność. Kandydaci, którzy spóźniają się na pierwszą rozmowę, bardzo rzadko są traktowani poważnie.

Osoby, które nie szanują czasu innych, z góry są skazani na porażkę. Nie bez znaczenia jest także strój. Powinien on być przede wszystkim schludny i dobrany do okoliczności, a także specyfiki pracy. Warto przygotować go dzień wcześniej, żeby nie dokładać sobie niepotrzebnego stresu w dniu rozmowy kwalifikacyjnej. Są to drobiazgi, ale nie oznacza to, że nie mają one wspływu na samopoczucie i poziom stresu.

Jeśli jest szansa na uniknięcie niepotrzebnych niespodzianek, to warto dołożyć starań, by właśnie to uczynić. Ważnym aspektem jest także samoświadomość. Kandydat, który ubiega się o zatrudnienie, powinien wierzyć w to, że jest dobry w tym, co robi. Nie należy umniejszać swoich zasług i doświadczenia, jeśli takowe się posiada. W przypadku pracy skromność nie jest w cenie.

Warto wymienić przedsięwzięcia, w których brało się udział i zakończyły się sukcesem. Przedstawienie siebie w dobrym świetle jest mile widziane, o ile nie nagina się faktów, i jest się szczerym nie tylko wobec pracodawcy, ale także wobec samego siebie. Poszukiwanie pracy nie jest łatwym zadaniem. Wie o tym każdy, kto chociaż raz musiał się zmierzyć z takim wyzwaniem.

Mimo to warto podejmować próby znalezienia wymarzonej posady. Nawet jeśli nie uda się za pierwszym albo drugim razem, to jest szansa, że w końcu otrzyma się pozytywną odpowiedź. Nie próbując, ma się zerowe szanse na powodzenie, a przecież nie o to chodzi.

Ostatnie, co warto przećwiczyć w domowym zaciszu, jest przygotowanie odpowiedzi na najbardziej typowe pytania, które zadawane są na tego typu rozmowach. Ułożenie odpowiedzi w głowie, na pewno nie zaszkodzi, a być może zwiększy poziom pewności siebie i dzięki temu, całe spotkanie przebiegnie w bezstresowej atmosferze i zakończy się sukcesem, czyli w tym przypadku, znalezieniem pracy.